| Internationale classificatie (ICD) | K29.- |
| Symptomen | Spijsverteringsstoornissen, Bloedarmoede, Winderigheid, Diarree, Gevoel van volheid, Pijn onder het middenrif |
| Mogelijke oorzaken | Virussen, bacteriën en schimmels, Allergieën, Ziekte van Crohn, Alcohol of medicijnen, Gal reflux, Auto-immuunziekten, Helicobacter pylori |
| Mogelijke risicofactoren | Stress, Runner's maag, maagstimulerende middelen, Pijnstiller, mechanische irritaties, Voedselvergiftiging, Overmatig alcohol- en tabaksgebruik, Grote hoeveelheden koffie, slechte voeding |
| disease.indicated_substances | Cyanocobalamine (vitamine B12) , Metronidazol , Tetracycline , Claritromycine , Amoxicilline , Metoclopramide , Domperidone |
| disease.contra_indicated_substances | Ibuprofen, Naproxen, Diclofenac, Acetylsalicylzuur (ASA) |
Gastritis, ook wel maagslijmvliesontsteking genoemd, is een ontstekingsgerelateerde beschadiging van het maagslijmvlies(lat. tunica mucosa gastrica), waarbij, afhankelijk van de variatie, oppervlakkige tot diepere veranderingen kunnen optreden in het klierweefsel.
Afhankelijk van het verloop van de ziekte wordt een onderscheid gemaakt tussen acute en chronische gastritis. Deze laatste ontwikkelt zich meestal geleidelijk en manifesteert zich soms laat met vrij aspecifieke symptomen. Chronische gastritis wordt in principe onderverdeeld in drie types, die verschillen in hun oorzaken.
Type A - Auto-immuun gastritis | |
Ontwikkeling | Bij auto-immuunziekten produceert het menselijke immuunsysteem antilichamen tegen lichaamseigen cellen of celbestanddelen. In het geval van auto-immuun gastritis zijn antilichamen tegen een zuurvormend eiwit (H+/K+-ATPase) van de maagdarmcellen en/of intrinsieke factor bekend. Maagvestibulaire cellen zijn cellen in het maagslijmvlies die verantwoordelijk zijn voor de productie van zoutzuur (een bestanddeel van maagsap, HCl) en intrinsieke factor (een eiwit voor de absorptie van vitamine B12 in de dunne darm). De ontsteking die wordt veroorzaakt door de auto-antilichamen leidt tot het afsterven van de maagslijmvliescellen en atrofie van het maagslijmvlies. Helicobacter pylori-bacteriën, die anders worden geassocieerd met type B gastritis, kunnen ook betrokken zijn bij de ontwikkeling van type A gastritis. |
Frequentie | Auto-immuun gastritis is de zeldzaamste vorm van chronische gastritis, met 3-6% van alle gevallen. Het kan een erfelijke component hebben en treft bijna uitsluitend Noord-Europeanen of Scandinaviërs. |
Type B - Bacteriële gastritis | |
Oorsprong | Type B gastritis wordt veroorzaakt door de bacterie Helicobacter pylori, die van mens tot mens wordt overgedragen. |
Frequentie | Type B gastritis maakt ongeveer 80-90% uit van alle chronische gastritis en is het meest voorkomende subtype. Het aantal getroffenen neemt correlatief toe met de leeftijd, naarmate de H. pylori-besmetting toeneemt. Er zijn nauwelijks gevallen onder de 20 jaar. |
Type C - Chemische gastritis | |
Ontwikkeling | Type C gastritis wordt veroorzaakt door een chemisch-reactieve irritatie van de maag. Dit kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), zoals ibuprofen, acetylsalicylzuur, naproxen of diclofenac. Het gebruik ervan remt de vorming van het weefselhormoon prostaglandine, dat verantwoordelijk is voor de vorming van maagslijm en maagzuurneutraliserende stoffen. Andere stoffen zoals nicotine en alcohol en, in zeldzamere gevallen, reflux (terugvloeiing) van gal kunnen ook verantwoordelijk zijn voor type C gastritis. |
Frequentie | Ongeveer 10-15% van alle chronische gastritis is een chemische gastritis. |
Chronische ontsteking van het maagslijmvlies veroorzaakt vaak geen of onkarakteristieke gastro-intestinale klachten. Acute gastritis met bijbehorende symptomen is mogelijk in de context van chronische gastritis.
Type A |
|
Type B | Gastritis type B veroorzaakt geen specifieke symptomen. Er is echter een verhoogd risico op:
|
Type C | Dit type gastritis vertoont ook alleen aspecifieke symptomen die lijken op die van acute gastritis. Mogelijke complicaties zijn maagbloedingen en maagzweren. |
Type A | Er bestaat nog geen manier om de oorzaak van auto-immuun gastritis te behandelen. Als er een vitamine B12-tekort is, moet de vitamine worden vervangen (vaak voor de rest van het leven van de patiënt). Als er H. pylori wordt gevonden, moet deze worden uitgeroeid (zie hieronder). | ||||
Type B | De eerste stap bij bacteriële gastritis is de uitroeiing van Helicobacter pylori. Er zijn verschillende behandelingsschema's die worden geselecteerd op basis van resistentie en individuele factoren:
Als de therapieën niet succesvol zijn, moet er getest worden op antibioticaresistentie. | ||||
Type C |
|
Alle aanbevelingen die gelden voor acute gastritis kunnen ook de symptomen van chronische gastritis verlichten. Dit zijn bijvoorbeeld een licht dieet, het vermijden van koffie, alcohol en nicotine, stressvermindering en voldoende vochtinname.
Chronische gastritis kan enkele weken tot jaren duren. Afhankelijk van de oorzaak kan chronische gastritis ook genezen zonder complicaties.
De prognose hangt af van het type gastritis:
Erosies (oppervlakkige afwijkingen van het maagslijmvlies met een intacte maagwand) in acute of chronische vorm zijn ook mogelijk. Ze zijn het symptoom van verschillende beschadigingen of ziekten, maar de precieze oorzaak blijft meestal onontdekt.
Om maagcarcinomen in een vroeg stadium op te sporen en te behandelen, worden bij chronische gastritis regelmatige gastroscopieën aanbevolen.
Een algemeen bewuste omgang met alcohol, nicotine en pijnstillers vermindert het risico op het ontwikkelen van chronische gastritis.
Als pijnstillers gedurende een lange periode worden ingenomen, wordt aanbevolen dat risicopatiënten tegelijkertijd een protonpompremmer (PPI) nemen.
Advertentie
Advertentie
