Wat is slaaptekort?
Slaapstoornissen zijn wijdverbreid in onze breedtegraden. Want volgens het DAK-gezondheidsrapport van 2017 slapen zo'n 34 miljoen werkende Duitse inwoners slecht. De analyse van 2,6 miljoen verzekerden door het IGES-instituut in Berlijn heeft deze resultaten opgeleverd, waarbij een slaapstoornis meerdere malen wordt gecategoriseerd in een preciezere context (d.w.z. meer dan 80 verschillende slaapstoornissen). Het belangrijkste onderscheid is tussen de duur van de stoornis (d.w.z. acuut, subacuut of chronisch= d.w.z. langer dan 3 maanden) en de organische of niet-organische slaapstoornis:
- Insomnias: Het gaat onder meer om moeilijk inslapen, moeilijk in slaap blijven, 's morgens vroeg wakker worden en voortdurend niet-rustig slapen. Daarnaast kunnen vermoeidheid, aandachts- of geheugenproblemen, of hoofdpijn optreden. Slapeloosheid is een van de meest voorkomende vormen van slaapstoornissen.
- Hypersomnieën: Hier is, ondanks een ongestoord dag-nachtritme, overdag sprake van overmatige vermoeidheid.
- Slaap gerelateerde ademhalingsstoornissen: Dit omvat verschillende vormen van slaapapneu. In dit geval kan de eigen ademhaling van de patiënt voor korte tijd stoppen, vaak onopgemerkt.
- Circadiane slaap-waak ritme stoornissen: In dit geval is het slaapritme verstoord en kan het mogelijk leiden tot slapeloosheid.
- Parasomnieën: gekenmerkt door episodische onderbrekingen van de slaap ten gevolge van lichamelijke gebeurtenissen zoals slaapwandelen, nachtelijk gekreun of het onbewust legen van de blaas tijdens de slaapfase.
- Slaapgerelateerde bewegingsstoornissen: Slaaponderbreking wordt veroorzaakt door fysieke beweging. - Een bekend voorbeeld hiervan is het zogenaamde rustelozebenensyndroom.
- Geïsoleerde symptomen, norm variaties, onopgeloste problemen: Deze categorie omvat alle slaapgerelateerde symptomen die nog niet duidelijk als "typisch" of "pathologisch" kunnen worden ingedeeld. Deze omvatten, bijvoorbeeld: Korte slapers (d.w.z., minder dan 5 uur) of snurken en praten tijdens de slaap.
- Andere slaapstoornissen: Hieronder vallen alle slaapstoornissen die niet duidelijk in een andere categorie kunnen worden ingedeeld.
Hoewel de medische wetenschap zich op grote schaal bezighoudt met slaap en slaapgerelateerde aandoeningen, zijn studies die het effect van slaapbeperking op de bloeddruk analyseren meestal beperkt door de kortere studieduur, de ernstige slaapbeperking en de ontoereikende aandacht voor psychologische stress als mogelijke mediatoren.
Analyseren van beperkte slaap:
Deze studie, die in 2020 werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift American Heart Journal, onderzocht de geëxposeerde hypothese dat chronische slaapbeperking bij vrouwen mogelijk kan leiden tot een verhoogd cardio-metabolisch risico. De onderzoekers verwachtten dat ongezonde leefgewoonten, het risico op zwaarlijvigheid, de bloeddruk en de glucose-intolerantie zouden toenemen in relatie tot slaaptekort - vooral bij premenopauzale vrouwen.
De gerandomiseerde, cross-over (d.w.z. vergelijkende cross-over), poliklinische studie van de slaapbeperking bestond uit twee fasen van elk 6 weken, met een extra washoutperiode van 6 weken tussen de secties. De slaapduur in elke fase was gelijk aan de respectieve normale bedtijd en wektijd van de studiedeelnemers tijdens de gewone slaapfase (GS-fase) en 1,5 uur korter tijdens de slaapbeperkingsfase (kortweg SB-fase). Tijdens de GS-fase moeten de deelnemers de normale routine volgen. Tijdens de SB-fase moet de wektijd constant worden gehouden, maar de bedtijd moet worden verschoven.
Een communautair cohort van 237 vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 34 jaar werd samengesteld naast een gerandomiseerde cross-over interventiestudie van 41 vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 30 jaar om de gevolgen van slaapbeperking op de bloeddruk te bepalen. Terwijl de cohortgroep werd geanalyseerd op associaties tussen slaap en psychosociale factoren, werd bij de interventiegroep wekelijks de bloeddruk gemeten. Psychologische factoren werden ook geanalyseerd op de basislijn en op het eindpunt.
Ontnuchterende resultaten:
In de cohortgroep werden een hogere waargenomen stress, stressvolle incidenten en een lagere veerkracht in verband gebracht met een kortere slaap, een slechtere slaapkwaliteit en meer symptomen van slapeloosheid. In de interventiegroep was de bloeddruk hoger na een slaapbeperkingsperiode dan na een gewoonlijke slaapperiode. Psychologische stress werd echter niet beïnvloed door de totale wekelijkse slaaptijd en vertoonde geen effect op de bloeddruk tijdens de slaapbeperkingsfase. Bovendien werd in de studie ook een bepaald eiwitcomplex (NF-κB) gemeten, dat een belangrijke factor is bij de ontwikkeling van ontstekingen. Hier toonden de resultaten aan dat een lage slaapkwaliteit, slapeloosheid en een langere duur van het inslapen geassocieerd waren met een verhoogde activering van dit eiwitcomplex.
Conclusie:
Volgens de studie suggereren de resultaten dat slaapbeperking of veel voorkomende maar meestal verwaarloosde slaapstoornissen zoals slechte slaapkwaliteit en slapeloosheid in verband kunnen worden gebracht met verhoogde bloeddruk en vasculaire ontsteking.
Een secundaire studie analyse onderzocht ook dat vrouwen die hun dagelijkse bedtijden minder vaak veranderden zonder de slaapduur te veranderen minder vetweefsel vertoonden in vergelijking met vrouwen die hun bedtijden vaker veranderden. Volgens de analyse kan een consequent slaapschema zonder verandering van de slaapduur de cardiometabolische gezondheid verbeteren door vermindering van zwaarlijvigheid en ontsteking. De studies tonen in elk geval nieuwe inzichten in de wisselwerking tussen slaap en de effecten daarvan op de gezondheid bij vrouwen, en daarom mag een regelmatig slaappatroon niet worden verwaarloosd.
