Hoe misoprostol werkt:
Het geneesmiddel, dat in de jaren tachtig in Duitsland op de markt werd gebracht, wordt oraal gebruikt ter voorkoming en behandeling van maag- en duodenale zweren. Misoprostol is een synthetisch geproduceerd derivaat van het weefselhormoon prostagladine E1. In de loop van de behandeling hecht het zich aan bepaalde kliercellen (d.w.z. pariëtale cellen) van ons maagslijmvlies en remt het de afgifte van maagzuur. Op die manier kunnen door zuur veroorzaakte maagzweren worden voorkomen.
Dit effect kan ook worden gebruikt voor de verloskundige geneeskunde, aangezien de gladde spier van de baarmoederwand ook bindingsreceptoren voor misoprostol bezit. Als het prostagladine-analoog op deze plaats neerslaat, kan het samentrekkingen van de baarmoederspieren (d.w.z. weeën) opwekken. De baarmoederhals wordt zachter en korter, waardoor de baby er beter door kan.
Wanneer misoprostol wordt gebruikt:
Voor volwassenen met osteoartritis of reumatoïde artritis is een combinatiepreparaat van de werkzame bestanddelen diclofenac en misoprostol in tabletvorm goedgekeurd. Hoewel diclofenac ontstekingen verlicht, kan het ook maag- en darmzweren veroorzaken. In dit verband kan misoprostol deze bijwerking van het ontstekingsremmende geneesmiddel voorkomen. Wegens zijn zeker effect op de baarmoeder wordt het geneesmiddel in voorkomend geval ook gebruikt voor de volgende behandelingen:
Gedragsmatige miskraam:
In de vorm van hooggedoseerde tabletten kan misoprostol worden gebruikt voor medicamenteuze abortus binnen de wettelijk geregelde abortusperiode. Het wordt gebruikt in combinatie met het werkzame bestanddeel mifepriston om complicaties te voorkomen.
In een studie die in augustus 2020 in het tijdschrift The Lancet werd gepubliceerd, werd het effect van combinatietherapie vergeleken met misoprostol alleen. Hierbij waren tussen oktober 2017 en juli 2019 711 vrouwen ouder dan 16 jaar in 28 Britse ziekenhuizen betrokken. Alle deelnemers aan de studie werden gediagnosticeerd met een miskraam door middel van echoscopie binnen de eerste 14 weken van de zwangerschap en kregen medische behandeling met geïnformeerde toestemming. Terwijl de studiegroep mifepriston kreeg, gevolgd door misoprostol twee dagen later, kreeg de controlegroep eerst placebo, gevolgd door misoprostol. Uit de dubbelblinde, multicenter, placebogecontroleerde, gerandomiseerde studie bleek dat bij 17% van de vrouwen die combinatiemedicatie kregen, een chirurgische ingreep nodig was. In de controlegroep met misoprostol was dit 25% van de vrouwen, waardoor de behandeling met beide middelen doeltreffender is dan het geven ervan afzonderlijk, aldus de studie.
Misoprostol als voorbehoedsmiddel:
Het geneesmiddel is ook verkrijgbaar als tablet, maar wordt in Duitsland in klinieken vaker toegediend als oxytocicum. Volgens de Duitse vereniging voor gynaecologie en verloskunde (DGGG) is misoprostol doeltreffend bij het opwekken van de bevalling. In deze context wordt het gebruikt als een zogenaamd "off-label" preparaat, aangezien het sinds 2010 niet meer is goedgekeurd volgens de richtsnoeren van de Wetenschappelijke Medische Verenigingen (let wel: deze richtsnoeren zijn verlopen en worden sinds 2013 herzien). In dit geval heeft de arts therapeutische vrijheid en kan hij te goeder trouw beoordelen welke behandeling hij voorstelt, zonder dat de werkzame stof in het land officieel is goedgekeurd. De patiënt moet echter nauwkeurig worden geïnformeerd over risico's en alternatieve behandelingen.
Verschillende doseringen:
Volgens een evaluatie uit 2013 van de Kliniek voor Verloskunde en Gynaecologie in Aken gaf 65% van de deelnemende klinieken aan misoprostol te gebruiken om de bevalling op te wekken. Slechts 35% van de klinieken houdt zich hoofdzakelijk aan de door de WHO en DGGG aanbevolen eenmalige dosis van 25µg. Alle 738 klinieken die verloskundige zorg verlenen in Duitsland werden gecontacteerd en 62% van hen reageerde.
Orale toediening is gunstig:
In vergelijking met prostagladin E2 heeft misoprostol het voordeel dat het kan worden gebruikt bij zwangere vrouwen met een risico op astma. Bovendien kan het geneesmiddel ook oraal worden toegediend. Dit heeft voordelen, aangezien er bij plaatselijk (d.w.z. vaginaal) gebruik een risico op infectie bestaat.
De Cochrane-review, gepubliceerd in 2014, vergeleek 76 gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken waarbij 14.412 vrouwen betrokken waren en kwam tot de conclusie dat orale misoprostol even effectief is als andere huidige methoden voor inductie van de bevalling. 9 onderzochte studies, waarbij 1282 vrouwen betrokken waren, vergeleken misoprostol zoals toegediend met intraveneuze oxytocine (d.w.z. een hormoon) en toonden aan dat aanzienlijk minder keizersnedes werden geregistreerd bij orale toediening. Uit negen andere studies, waaraan 1109 personen deelnamen, bleek dat het geneesmiddel de bevalling efficiënter op gang bracht dan een placebo en dat er tegelijkertijd minder keizersneden en opnames op de afdeling neonatale intensive care waren.
Conclusie:
Het geneesmiddel misoprostol is nog steeds een relevante kwestie voor de verloskunde en de gynaecologie. Ongeveer 20% van de zwangere vrouwen moet een weeëninductie ondergaan, waardoor verloskundigen en artsen bij een jaarlijks aantal van ongeveer 780.000 bevallingen ongeveer 78.000 keer voor de beslissing komen te staan welke methode of welk middel en welke dosering moeten worden toegediend. Daarom moet de patiënt nauwkeurige informatie inwinnen, vooral in het geval van "off-label" preparaten, om de bevalling zo complicatievrij mogelijk te laten verlopen.
Actieve ingrediënten:
