Antibioticaresistentie gedefinieerd:
Antibiotica worden omschreven als effectieve geneesmiddelen die worden gebruikt om infecties te behandelen die worden veroorzaakt door bacteriën - maar werken niet tegen virussen. Als antibiotica niet gericht worden gebruikt, kan het risico van antibioticaresistentie ontstaan. De verspreiding van deze resistentie betekent dat bepaalde antibiotica niet langer werkzaam kunnen blijven.
Stoffen met een antibiotische werking worden met behulp van micro-organismen in het menselijk of dierlijk lichaam aangemaakt om schadelijke bacteriën te verdringen. Om in hun eigen beschermingsmechanisme te voorzien, ontwikkelen de organismen resistentie (d.w.z. veerkracht). Aangezien bacteriën zich echter in hoge mate kunnen aanpassen, is het mogelijk dat zij hun eigen genetische opmaak veranderen en daardoor zelf resistent worden tegen een bepaald antibioticum. Dit betekent dat het antibioticum de resistente bacteriën niet langer kan doden of hun groei niet kan afremmen. Bijgevolg worden deze afweermechanismen in het allel (d.w.z. de genvariatie) van de bacterie doorgegeven aan de volgende generatie, waardoor het specifieke antibioticum zijn werkzaamheid verliest.
Mogelijke oorzaken:
Dit natuurlijke afweermechanisme van bacteriën komt het meest tot uiting wanneer vaak antibiotica worden genomen. De nu resistente kiemen kunnen ernstige gevolgen hebben, vooral voor kleine kinderen en mensen met een zwakker immuunsysteem. Onjuist gebruik van antibiotica, bijvoorbeeld door een te lage dosis of een te korte kuur, kan ook bijdragen tot de ontwikkeling van antibioticaresistentie. Resistente bacteriën vormen vooral bij ziekenhuisinfecties een groot probleem, omdat zij meestal alleen met zeer krachtige antibiotica of antibioticacombinaties kunnen worden bestreden.
Zijn er nieuwe ontwikkelingen?
Hoewel er nieuwe antibiotica worden ontwikkeld, is de kans groot dat geen van die nieuwe antibiotica doeltreffend zal zijn tegen de gevaarlijkste vormen van bacteriën die resistent zijn tegen antibiotica. Aangezien mensen in de huidige eeuw veel en gemakkelijk kunnen reizen, is antibioticaresistentie een wereldwijd probleem.
Nieuwe cijfers over de ziektelast en het aantal sterfgevallen als gevolg van antibiotica-resistente ziekteverwekkers:
De studie, gepubliceerd in november 2018 in het tijdschrift The Lancet Infectious Diseases, publiceerde cijfers over de ziektelast van infecties met antibiotica-resistente ziekteverwekkers in de Europese Unie. De berekeningen, gebaseerd op gegevens van het Europees netwerk voor de surveillance van antibioticaresistentie (afgekort EARS-Net ), bevatten cijfers over ziekte-uitbraken en daaropvolgende sterfgevallen. Uit de resultaten blijkt dat de ziektelast als gevolg van infecties met antibiotica-resistente ziekteverwekkers tussen 2007 en 2015 is toegenomen. Neem bijvoorbeeld Klebsiella pneumoniae - het aantal sterfgevallen veroorzaakt door deze antibiotica-resistente staafvormige bacterie is in de EU in deze periode verzesvoudigd. De Duitse federale instantie voor toezicht op en preventie van ziekten, het Robert Koch-Instituut, heeft ook aan het onderzoek van de studie deelgenomen. Volgens het verslag lopen in de EU jaarlijks ongeveer 670.000 mensen infecties op die verband houden met antibioticaresistentie, en sterven er jaarlijks ongeveer 33.000 mensen aan. Volgens het verslag lopen in Duitsland elk jaar tot 54.500 mensen een dergelijke infectie op (met ongeveer 2.400 doden). De meeste van deze infecties in Europa worden in verband gebracht met medische behandelingen.
Omvang van het probleem:
Door de wereldwijde toename van antibioticaresistentie ontstaan er nieuwe resistentieprocessen die een bedreiging vormen voor het vermogen van de mens om veel voorkomende infectieziekten te bestrijden. Deze omvatten: Longontsteking, tuberculose, bloedvergiftiging en gonnoroea. Overal waar antibiotica zonder recept voor menselijk of dierlijk gebruik kunnen worden gekocht, kan de verspreiding van resistentie verergeren. In landen zonder gestandaardiseerde behandelingsrichtsnoeren voor antibiotica kunnen deze ook vaker in hoge doses door gezondheidswerkers worden voorgeschreven en door patiënten worden ingenomen.
Als infecties niet langer met eenvoudigere antibiotica kunnen worden behandeld, zouden duurdere geneesmiddelen moeten worden gebruikt, wat zou kunnen leiden tot langere ziekte- en behandelingstijden in ziekenhuizen. Dit zou de kosten van de gezondheidszorg en de economische lasten voor de gezinnen en de bevolking doen stijgen.
Ook de methoden van moderne medische procedures zoals orgaantransplantatie, chemotherapie en operaties zoals keizersneden zouden een groter risico lopen zonder doeltreffende antibiotica om infecties te voorkomen en te behandelen.
Conclusie:
Hoewel de ontwikkeling van nieuwere antibiotica de laatste jaren is aangetrokken, zijn zij vaak niet doeltreffend tegen de gevaarlijkste resistente kiemen. Het probleem van de antibioticaresistentie vormt zelfs een bedreiging voor de verworvenheden van de moderne geneeskunde, en daarom is een internationaal en alomvattend antwoord op dit steeds groter wordende probleem noodzakelijk, vooral in tijden van mondialisering.
