| Internationale classificatie (ICD) | K75.- |
Hepatitis verwijst naar alle vormen van leverontsteking, ongeacht de onderliggende oorzaak. Triggers voor deze ontsteking kunnen virussen, auto-immuunziekten of toxines zoals alcohol of drugs zijn. De meest voorkomende is hepatitis veroorzaakt door virussen.
Het verloop van hepatitis kan worden onderverdeeld in acuut en chronisch. Zij verschillen in die zin dat de acute leverontsteking binnen een jaar geneest, terwijl de chronische ontsteking gedurende deze periode aanhoudt.
De oorzaken van acute hepatitis kunnen van verschillende aard zijn.
Infecties veroorzaakt door hepatitisvirussen leiden tot de volgende verschillende vormen:
Andere ziekteverwekkers kunnen ook leverontsteking veroorzaken. Artsen noemen deze vorm van hepatitis concomitante hepatitis. De meest voorkomende ziekteverwekkers zijn
Vergiftiging kan ook leiden tot hepatitis:
Chronische hepatitis kan optreden als gevolg van deze ziekten:
Er wordt ook een onderscheid gemaakt tussen auto-immuun hepatitis, waarbij het lichaamseigen immuunsysteem tegen de levercellen in actie komt. Deze vorm van hepatitis treft vaker vrouwen dan mannen, en er wordt aangenomen dat een erfelijke aanleg een doorslaggevende factor is. In sommige gevallen kan deze auto-immuunziekte ook de vorm aannemen van acute hepatitis.
Aangeboren stofwisselingsziekten:
Bij sommige patiënten kan de oorzaak van de chronische leverontsteking niet meer worden achterhaald.
De symptomen van acute hepatitis variëren. Soms kan het ook gebeuren dat er geen symptomen van de ziekte optreden ondanks een bewezen infectie. Bij kinderen is het verloop van de hepatitis meestal milder.
Vroege fase:
De beginfase wordt gekenmerkt door vermoeidheid, algemeen ziektegevoel, koorts, misselijkheid, smaakveranderingen, afkeer van bepaald voedsel, en pijn onder de rechter ribbenkast. Dit komt doordat de lever iets groter wordt. Spierpijn, gewrichtspijn, hoofdpijn en huiduitslag kunnen ook voorkomen.
Geelzucht stadium:
In het begin van dit ziektestadium is er eerst een vergeling van de sclerae (oogwit), en later worden ook de huid en de slijmvliezen geel. De urine krijgt een opvallende donkere kleur, terwijl de ontlasting steeds meer verkleurd. Bovendien is er meer jeuk tijdens geelzucht. De andere symptomen verminderen op hetzelfde moment.
Herstelfase (convalescentiefase):
Tijdens de herstelfase van hepatitis lijdt de patiënt aan vermoeidheid en uitputting. Dit kan enkele weken tot maanden duren.
De symptomen van chronische hepatitis zijn vergelijkbaar met die van acute hepatitis. Soms vertonen patiënten ook hier geen symptomen. Symptomen kunnen zijn:
Hepatitis kan worden opgespoord aan de hand van de medische voorgeschiedenis en een lichamelijk onderzoek.
Verschillende bloedonderzoeken helpen om de oorzaak van hepatitis vast te stellen. Deze omvatten de bepaling van leverwaarden (voornamelijk de zogenaamde transaminasen), alsmede het zoeken naar antilichamen tegen hepatitisvirussen. Deze tests helpen ook om het stadium van de leverontsteking te bepalen.
In sommige gevallen is ook een echografisch onderzoek (sonografie), een weefselmonster (biopsie) van de lever of een onderzoek van de ontlasting nodig.
De behandeling van hepatitis is afhankelijk van de oorzaak. Als medicatie of alcohol als triggers worden beschouwd, moeten deze stoffen worden geëlimineerd en in de toekomst worden vermeden.
Indien de hepatitis het gevolg is van een andere ziekte (concomitante hepatitis), moet de onderliggende ziekte eerst worden behandeld. Op deze manier zal de hepatitis meestal vanzelf genezen. Als de leverontsteking wordt veroorzaakt door virussen, is het eerste wat u moet doen in bed blijven en alcohol vermijden.
Indien de patiënt lijdt aan chronische hepatitis B, worden antivirale middelen zoals lamivudine en adefovir toegediend.
Bij chronische hepatitis C wordt gepegyleerd interferon-alfa (PEG-IFN) gegeven in combinatie met ribavirine.
Auto-immuun hepatitis wordt behandeld met geneesmiddelen die de activiteit van het immuunsysteem verminderen. Deze omvatten, bijvoorbeeld, cortisone en azathioprine.
Wat je zelf kunt doen:
Acute hepatitis gaat vaak vanzelf over. Als drugs of alcohol de oorzaak zijn van de leverontsteking, heeft de lever een goed regeneratievermogen, op voorwaarde dat deze stoffen worden vermeden en de lever nog geen blijvende schade heeft opgelopen.
Hepatitis B, C en D kunnen de voorbode zijn van chronische hepatitis.
Chronische hepatitis van het type B of C kan bij veel getroffenen de oorzaak zijn van een slinkende lever (cirrose). In dit proces neemt functieloos littekenweefsel de plaats in van functioneel leverweefsel. Een dergelijke cirrose is onomkeerbaar, d.w.z. dat zij niet kan worden teruggedraaid. Als men lijdt aan chronische hepatitis B of C, kan dit ook de basis vormen voor leverkanker.
Andere vormen van hepatitis kunnen ook leiden tot een gekrompen nier.
Hepatitis A kan worden opgelopen via besmet voedsel. Daarom moet voldoende voedselhygiëne in acht worden genomen. Dit geldt vooral in vakantielanden. Als sommige mensen, zoals ziekenhuispersoneel, een verhoogd risico op besmetting lopen, biedt vaccinatie tegen hepatitis A bescherming.
Een vaccinatie tegen hepatitis B is ook beschikbaar. Sinds enkele jaren maakt deze vaccinatie deel uit van de standaardvaccinatie voor alle baby's en wordt zij vergoed door het ziekenfonds. Hepatitis B wordt seksueel overgedragen. Het gebruik van condooms en het vermijden van steeds wisselende seksuele partners bieden dus een veilige bescherming.
Om hepatitis in het algemeen te voorkomen, moet overmatig alcoholgebruik worden vermeden. Sommige vrij verkrijgbare medicinale preparaten kunnen, naast een hoog overgewicht, ook de lever beschadigen.
Advertentie
Advertentie
