Allergie bij baby en kind

Allergieën zijn ernstige afweerreacties van het lichaam die bij de mens optreden wanneer het immuunsysteem zich aangevallen voelt. Bij baby's en kinderen kunnen dergelijke allergieën zeer verontrustend zijn, omdat hun immuunsysteem nog niet zo robuust is als dat van een volwassen mens.

In het geval van een allergie reageert het lichaam met afweerstoffen tegen ziekteverwekkers die het immuunsysteem aanvallen. Dit is een proces dat bij elke griep plaatsvindt. Normaal gesproken zijn deze ziekteverwekkers virussen of bacteriën. Bij een allergie valt het immuunsysteem echter ook normaal onschadelijke ziekteverwekkers aan, zoals stuifmeel van bloemen (dit wordt hooikoorts of een stuifmeelallergie genoemd), of dierenhaar (een allergie voor huisdieren is het gevolg). De afweerreactie tegen deze ziekteverwekkers is problematisch omdat er een ziektebeeld ontstaat dat is veroorzaakt door een stof die op zichzelf onschadelijk is.

Allergenen bij baby's en kinderen

Allergieën bij kinderen komen relatief vaak voor. Elk vierde kind reageert allergisch op verschillende stoffen, maar het moet gezegd worden dat de allergieën niet altijd ernstig zijn en het kind nauwelijks in zijn doen en laten beperken.

Allergenen zijn de zogenaamde triggers van een allergie. Ze zijn bijna overal in de natuur te vinden. Allergenen zitten in dierlijk haar, pollen, insectenbeten, huisstofmijt, geneesmiddelen en ook in voedsel.

Deze kleine, natuurlijk voorkomende eiwitten dringen het lichaam binnen via verschillende wegen en waarschuwen het immuunsysteem van de allergiepatiënt. De allergenen worden opgenomen via de voeding, d.w.z. oraal, of zij komen via de luchtwegen in het immuunsysteem terecht. Ze kunnen ook via de huid worden overgedragen en allergenen kunnen ook via insectenbeten het lichaam binnendringen.

Bij kinderen in de eerste twee levensjaren gaat het meestal om voedselallergieën en huidziekten.

De ontwikkeling van allergieën bij baby's en kinderen

Erfelijkheid is een sleutelwoord dat een grote rol speelt bij allergieën. Kinderen zijn meestal allergiepatiënt als familieleden in de eerste graad ook allergiepatiënt zijn. In het algemeen betekent dit dat allergieën waarschijnlijker zijn als ouders of broers en zussen aan allergieën lijden. Maar erfelijkheid hoeft geen rol te spelen. Dit betekent dat je een allergie kunt krijgen, zelfs als je ouders en broers en zussen zelf geen allergie hebben.

Als beide ouders aan hooikoorts lijden, is er een kans van 80 procent dat het gemeenschappelijke kind ook een allergie zal ontwikkelen. Als slechts één ouder getroffen is, is het risico 30 procent. In het geval van een erfelijke allergie is het echter niet mogelijk te voorspellen voor welke allergenen het kind gevoelig zal zijn - alleen de bereidheid van het lichaam om een allergische reactie te vertonen is erfelijk.

Pasgeborenen en allergieën

Aangezien pasgeborenen nog geen volledig ontwikkeld immuunsysteem hebben, moeten preventieve maatregelen worden genomen, vooral als de allergie mogelijk erfelijk is. Het immuunsysteem van baby's en pasgeborenen moet eerst geleidelijk leren zichzelf te beschermen tegen een groot aantal ziekteverwekkers. Een allergie kan dus een grote belasting voor het lichaam betekenen.

Om de allergische reacties te verminderen, moet u letten op enkele elementaire gedragsregels.

• Pas op dat je niet rookt in de buurt van de zuigeling. Passief meeroken kan op vele manieren een negatieve factor zijn voor de gezondheid van uw kind. Om het nog erger te maken, kan de allergie versterkt worden.
• Vermijd vroegtijdig spenen. Aangezien het immuunsysteem van pasgeborenen nog niet volledig is ontwikkeld, worden belangrijke antilichamen van de moeder via de moedermelk in het lichaam van het kind doorgegeven.
• Niet overdreven schoon. Een al te steriele omgeving is niet goed voor de gezondheid van het kind.
• Praat onmiddellijk met een arts als er mogelijk sprake is van een allergie en informeer naar mogelijke allergeenvermijding of immunotherapie.

Hoe herken ik dat mijn kind aan een allergie lijdt?

Je kunt al heel vroeg zien of je kind aan een allergie lijdt door de symptomen die zich voordoen. De volgende klachten kunnen wijzen op een allergische aandoening:

• Geïsoleerde hoestbuien, die in intensiteit en uitbarstingsvermogen verschillen van normale hoestbuien, zijn een teken van allergie.
• Kortademigheid en fluiten tijdens de ademhaling
• Huidproblemen die zich uiten als uitslag op grote delen van het lichaam.
• Neurodermitis bij jonge kinderen
• Verhoogd optreden van symptomen in een bepaalde tijd van het jaar
• Verhoogd optreden van symptomen na het eten van bepaalde voedingsmiddelen
• Verhoogde symptomen na een insectenbeet
• Verhoogd optreden van symptomen na inname van medicatie

Allergische reacties treffen vooral de ogen, de huid, de ademhalingsorganen en het spijsverteringskanaal. Jeukende roodheid van de huid (eczeem, neurodermitis) en zichtbare uitslag op de huid kunnen wijzen op een allergische reactie. Ook gezwollen oogleden of bindvliesontsteking maken een allergie herkenbaar. In de luchtwegen kan men reageren met hooikoorts en astmatische symptomen. In het geval van diarree en buikpijn is het maagdarmkanaal aangetast. De reacties kunnen plotseling optreden of chronisch zijn.

Diagnose van allergie bij kinderen en baby's

De diagnose is moeilijker bij baby's en kinderen dan bij een volwassene. Om de diagnose voor de arts te vergemakkelijken, kunt u onmiddellijk de volgende stappen ondernemen:

In ieder geval moet de medische voorgeschiedenis van het kind (bekend onder de technische term anamnese) worden gegeven, alsmede de familiegeschiedenis. Maar al te vaak hebben kinderen de neiging allergieën te ontwikkelen als er in de naaste familie al veel allergieën voorkomen.

Heel vaak kan al in een vroeg stadium een verband worden herkend tussen de oorzaak en de verschijnselen van de ziekte. Een hoest- of verkoudheidsaanval ligt bijvoorbeeld voor de hand na contact met een huisdier (b.v. astma na contact met honden).

U moet ook letten op de aard en de manier van de symptomen. Is het aanvalachtig, cyclisch, seizoensgebonden, continu of gelokaliseerd. Het bijhouden van een klachtendagboek kan nuttig zijn.

Vervolgens onderzoekt de arts het kind en kan hij gerichter te werk gaan op basis van de voorzorgsmaatregelen.

Er zijn allergietests beschikbaar om een allergie te diagnosticeren, maar een positieve allergietest betekent niet noodzakelijk dat er sprake is van een allergie.

Verschillende soorten diagnose

Allergieën kunnen worden opgespoord met de huidtest (er wordt een onderscheid gemaakt tussen de priktest en de intradermale test) en met immunologische tests op basis van een bloedmonster (RIST of RAST).

Huidtests testen de reactie van de huid op allergenen die op de huid worden aangebracht. Bij de priktest wordt een druppel van het verdachte allergeen op de huid aangebracht en vervolgens wordt de huid met een naald gekrabd. Als de huid na 10 minuten reageert, kan worden aangenomen dat er sprake is van een allergie.

Bij de intradermale test worden kleine hoeveelheden van het verdachte allergeen in de huid geïnjecteerd. Deze test maakt het mogelijk verschillende allergeenconcentraties te testen.

Provocatietests (intranasaal en inhalatie) zijn ook beschikbaar voor diagnose. Deze tests worden gebruikt om de reacties van een orgaan op een specifiek allergeen te onderzoeken. Het allergeen wordt ingeademd, aangebracht op het neusslijmvlies of het bindvlies van het oog. Deze test mag alleen in het ziekenhuis worden uitgevoerd vanwege de mogelijke ernstige allergische reacties.

Bij de zogenaamde patchtest (ook epicutane test) wordt de allergietrigger in een aluminium kamer op de rug aangebracht. De reactie kan na 48 en 72 uur worden afgelezen. Bij overgevoeligheid voor het allergeen zal de huid al na 5 tot 20 minuten reageren.

Het bloedonderzoek controleert het bloed van de patiënt op antilichamen (immunoglobulinen). Aan de hand daarvan kan een allergie-neiging worden vastgesteld.

Het doel van de therapie moet zijn om zoveel mogelijk vrij van symptomen te zijn. Het allergeen vermijden, een behandeling met medicijnen en immunotherapie kunnen helpen.

Allergenen kunnen natuurlijk alleen worden vermeden als u hebt kunnen bepalen op welke allergenen u reageert. Op basis van deze kennis kunt u dan uw gedrag aanpassen.

De medicinale behandeling zal op zich zowel plaatselijk als systemisch zijn. Als de ogen zijn aangetast door een allergie, kan men zijn toevlucht nemen tot oogdruppels voor plaatselijke behandeling, en wordt een preparaat toegediend voor systemische behandeling.

Er zijn verschillende geneesmiddelen beschikbaar voor de behandeling van allergieën. Maar ouders nemen ook graag hun toevlucht tot alternatieve maatregelen voor hun kinderen. Deze kunnen worden gebruikt als aanvulling op de behandeling.

Onze kinderen mogen niet aan het allergeen worden blootgesteld zodra bij hen een allergie is vastgesteld. Dit betekent dat als je allergisch bent voor pollen, je niet per se buiten moet spelen wanneer de pollentelling het hoogst is.

Een allergie betekent echter in geen geval dat u uw kinderen in een kiemvrije omgeving moet laten opgroeien.

Waarom is een steriele omgeving niet bevorderlijk voor het ontstaan van een allergie bij een kind?

Vooral in de laatste 35 jaar is het aantal kinderen met allergieën toegenomen. Dit komt hoofdzakelijk doordat onze levensomstandigheden zijn veranderd. We brengen minder tijd door in de natuur en de luchtvervuiling in de steden tast onze gezondheid aan. Genetisch gemodificeerd voedsel draagt ook bij tot het ontstaan van allergieën.

De veranderingen in onze manier van leven en wonen hebben ertoe geleid dat kinderen opgroeien in wat een "kiemere omgeving" wordt genoemd. Naarmate wij, en onze kinderen, minder worden blootgesteld aan bacteriën en virussen uit onze omgeving, kan het immuunsysteem zich keren tegen de lichaamseigen structuren.

Dit betekent dat kinderen die in hun eerste levensjaar werden blootgesteld aan virale infecties van de luchtwegen, minder kans hadden om astma te ontwikkelen.

Probeer je kinderen niet te laten opgroeien in een kiemvrije omgeving. Spelen met andere kinderen in de zandbak is onderdeel van een gezonde ontwikkeling.